Focus

Spitsuur in mijn hoofd. Veel en vol. Input zonder output en buitelende gedachten.
Het is donderdag, etenstijd. Buiten waait het, binnen is het bladstil.
Behalve in mijn hoofd. Daar woedt een storm.

Eva en ik eten samen. Ik zet een voedzame maaltijd op een keurig gedekte tafel.
Aan alle randvoorwaarden is voldaan. Opvoeding volgens het boekje.
Onrustig probeer ik een kalm gesprek te voeren. Eva luistert. Zij wel.
Ik vuur monotoon en staccato vragen op haar af.
Over school, vriendinnetjes, belevenissen.
Net zo kort als mijn vragen zijn haar antwoorden. Telegramstijl.
Er gaat geen belletje rinkelen. Ik voel het niet. Eva wel.

Als ik haar vraag wat ze nu echt níet leuk vindt op school is ze even stil.
Ik kijk haar aan en vang haar strakke blik.
Met smeedijzeren gezicht zegt ze:
“Mam, over niet leuk gesproken….. waarom vraag je dit allemaal?!”

BAM, ze komt binnen!
Even staat de wereld stil, alles om me heen vervaagt en verdwijnt naar de achtergrond.
Het is alleen nog zij en ik. Ik maak verbinding en ik zie haar. Zoals ik haar behoor te zien.
Eindelijk heeft ze mijn werkelijke aandacht….

Communiceren. We doen het allemaal. Elke dag. Binnen het gezin, met familie, vrienden of binnen een bedrijf. We zenden en ontvangen. Vanuit een dialoog. Maar is er altijd sprake van echt contact? Werkelijke interactie? Zijn onze zenders gelijk afgesteld? Zitten we op dezelfde golflengte? Het positief kunnen beantwoorden van voorgaande vragen is vele malen belangrijker dan het volgen van de regels. Regels die je kent vanuit je opvoeding, de maatschappij, opleidingen en boekjes. Ze geven kaders, leren je gedragscodes. Materie die zich nestelt in je hoofd. Maar daarbij blijft één essentiële factor vaak achterwege: focussen vanuit het hart. Zonder die focus is de waarde van regelkennis gereduceerd tot nul.

Vanuit onze eigen onderneming, De Beer Grafimedia, communiceer ik vaak met (potentiële) klanten. Laat ik ze voor het gemak eens geen klant noemen, maar mens. Want dat zijn ze. Net zo veel als ik dat zelf ben. Zij hebben een vraag, ik een aanbod. Zij geven kaders, ik ken de regels. We herkaderen en nemen regelgeving onder de loep. Aan de randvoorwaarden wordt voldaan. Maar je bereikt elkaar pas echt als er werkelijk contact is. Als we luisteren. Appelleren aan gevoel. Als de essentie wordt geraakt. En die zit niet in het hoofd, maar in het hart. Laat in de dialoog alles om je heen even vervagen en naar de achtergrond verdwijnen.
Zie elkaar. Focus. En BAM, dan kom je binnen.

Spitsuur of niet. Eva schoof messcherp de feiten onder mijn neus. Over tafel.
Lang leve de authentieke communicatie van een kind. Met focus!